Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKA

SEKCJA CZWARTA

SPRAWA Kazimierczak przeciwko POLSCE

Skarga nr 33863/96

WYROK (skreślający) - 27 lipca 2000 r.

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba złożona z następujących sędziów:

Pan G. Ress, przewodniczący,

Pan A. Pastor Ridruejo,

Pan L. Caflisch,

Pan J. Makarczyk,

Pani N. Vajić,

Pan M. Pellonpää,

Pan V. Butkevych, sędziowie

oraz Pan V. Berger, kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 6 lipca 2000 r.,

Wydaje następujący wyrok, który przyjęto w wyżej wymienionym terminie:

Postępowanie

1. Sprawa została wniesiona do Trybunału przez Rząd Polski („Rząd”) w dniu 29 września 1999 r., w ciągu trzymiesięcznego okresu wyznaczonego przez były art. 48 (b) Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności („Konwencja”). Wywodzi się ona ze skargi (nr 33863/96) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, wniesionej do Europejskiej Komisji Praw Człowieka („Komisja”) na gruncie byłego art. 25 Konwencji, przez obywatela polskiego, Pana Janusza Kazimierczaka („skarżący”), w dniu 30 kwietnia 1996 r. Skarżący złożył skargę, między innymi na gruncie art. 5 ust. 3 Konwencji, na długość jego tymczasowego aresztowania. W dniu 27 października 1998 r. Komisja (Izba Druga) uznała skargę za dopuszczalną. W swoim sprawozdaniu z dnia 31 maja 1999 r. (były art. 31 Konwencji) wyraziła ona swoją jednomyślną opinię, że miało miejsce naruszenie art. 5 ust. 3 Konwencji.

2. W postępowaniu przed Trybunałem Rząd reprezentowany był przez Pełnomocnika, Pana K. Drzewickiego z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. W dniu 6 grudnia 1996 r. panel Wielkiej Izby zdecydował, że sprawa powinna być rozpoznana przez jedną z sekcji (art. 100 ust. 1 Regulaminu Trybunału). W konsekwencji skargę przydzielono do Sekcji Czwartej.

4. W dniu 14 kwietnia 2000 r. Rząd poinformował Trybunał, że skarżący zmarł w dniu 28 lutego 1998 r.: Rząd zwrócił się o skreślenie skargi z listy spraw Trybunału.

5. W związku z powyższym Izba, ustanowiona w ramach Sekcji podjęła decyzję o zrezygnowaniu z ustnej rozprawy w niniejszej sprawie.

FAKTY

6. W dniu 24 lipca 1995 r. skarżącego oskarżono o dokonanie zabójstwa i tymczasowo aresztowano. W dniu 29 maja 1996 r. Prokurator Rejonowy w Otwocku wniósł do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie akt oskarżenia. W trakcie procesu skarżący wniósł kilka wniosków o zwolnienie. Został zwolniony w dniu 28 stycznia 1998 r.

prawO

7. W dniu 14 kwietnia 2000 r. pozwany Rząd poinformował Trybunał, że skarżący zmarł w dniu 28 lutego 1998 r. Rząd zwrócił się o skreślenie skargi z listy spraw Trybunału, na zasadach art. 37 ust. 1 Konwencji.

8. Art. 37 ust. 1 Konwencji we właściwym zakresie brzmi:

„Trybunał może w każdej fazie postępowania zdecydować o skreśleniu skargi z listy spraw, jeżeli okoliczności prowadzą do wniosku, że: (...)

c) z jakiejkolwiek innej przyczyny ustalonej przez Trybunał nie jest uzasadnione dalsze rozpatrywanie skargi.

Jednakże Trybunał kontynuuje rozpatrywanie skargi, jeśli wymaga tego poszanowanie praw człowieka w rozumieniu Konwencji i jej Protokołów.”

9. W tych okolicznościach Trybunał stwierdza, że nie istnieją dłużej podstawy do kontynuowania rozpoznawania skargi. Co więcej, Trybunał nie stwierdza istnienia podstaw natury ogólnej, jak określa to art. 37 ust. 1 in fine, które powodowałyby konieczność zbadania skargi na podstawie tego artykułu.

10. Dlatego też sprawa powinna być skreślona z listy spraw.

Z tych przyczyn, Trybunał jednomyślnie

Postanawia skreślić sprawę z listy.

Sporządzono w języku angielskim oraz notyfikowano na piśmie w dniu 27 lipca 2000 r., zgodnie z art. 77 ust. 2 i 3 Regulaminu Trybunału.

Vincent Berger	Georg Ress
Kanclerz	Przewodniczący