Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

WYROK

STRASBURG

15 grudnia 2022 r.

Niniejszy wyrok jest ostateczny, ale może podlegać korekcie wydawniczej.

W sprawie Płoskonka przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (pierwsza sekcja), zasiadając jako Komitet w składzie:

Ivana Jelić , Przewodnicząca,
Krzysztof Wojtyczek,
Erik Wennerström , sędziowie,
oraz Viktoriya Maradudina, p.o. Zastępcy Kanclerza Sekcji,

obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 listopada 2022 r.,

wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

%1  POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi przeciwko Polsce wniesionej do Trybunału na podstawie art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności („Konwencja”) w dniu 12 grudnia 2017 r.

2. Skarga została zakomunikowana Rządowi polskiemu („Rząd”).

%1  FAKTY

3. Dane skarżącego oraz istotne informacje dotyczące skargi przedstawiono w załączonej tabeli.

4. Skarżący podniósł zarzut nadmiernej długotrwałości postępowania karnego oraz braku skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.

%1  PRAWO

I.  ZARZUCANE NARUSZENIE ART. 6 UST. 1 I ART. 13 KONWENCJI

5. Skarżący zarzucił, że czas trwania przedmiotowego postępowania karnego był niezgodny z wymogiem rozpatrzenia sprawy w „rozsądnym terminie” i że nie przysługiwał mu w związku z tym skuteczny środek odwoławczy. Powołał się na art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji, które stanowią, że:

Art. 6 ust. 1

„Każdy ma prawo do [...] rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez [...] sąd [...] przy rozstrzyganiu [...] o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej”.

Art. 13

„Każdy, kogo prawa i wolności zawarte w niniejszej Konwencji zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka odwoławczego do właściwego organu państwowego także wówczas, gdy naruszenia dokonały osoby wykonujące swoje funkcje urzędowe”.

6. Rząd podniósł zastrzeżenie wstępne, że skarżący nie może być dłużej uznawany, w rozumieniu art. 34 Konwencji, za „ofiarę” naruszenia jego prawa do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie, ponieważ przyznano mu zadośćuczynienie w kwocie 3 000 zł (PLN). Trybunał zauważa, że kwestia ta wymaga rozstrzygnięcia w świetle zasad ustanowionych w orzecznictwie Trybunału (zob. Cocchiarella przeciwko Włochom [WI], skarga nr 64886/01, §§ 69–107, ETPC 2006–V, oraz Scordino przeciwko Włochom (nr 1) [WI], skarga nr 36813/97, §§ 178–213, ETPC 2006–V). Skarżący nie zgodził się z tym zastrzeżeniem i uznał, że suma pieniężna, która została mu przyznana przez organy krajowe, nie była zadowalająca.

7. Trybunał zauważa, że Sąd Apelacyjny w Katowicach przeanalizował przebieg kwestionowanego postępowania w świetle kryteriów, które stosuje sam Trybunał. Stwierdził, że doszło do opóźnień, odpowiedzialnymi za które winny być uznawane władze krajowe oraz że prawo skarżącego do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone i przyznał skarżącemu zadośćuczynienie stanowiące równowartość 700 euro (EUR) z uwagi na przewlekłość postępowania. Trybunał stwierdza, że suma pieniężna przyznana skarżącemu na poziomie krajowym, przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych będących przedmiotem skargi do Trybunału, była niewystarczająca (zob. wyrok w sprawie Janulis przeciwko Polsce, skarga nr 31792/15, § 22, z dnia 16 stycznia 2020 r. z dalszymi przykładami). W tych okolicznościach argument, że skarżący utracił status ofiary, nie zasługuje na uwzględnienie.

8. Trybunał przypomina, że zasadność czasu trwania postępowania należy oceniać w świetle okoliczności sprawy i w odniesieniu do następujących kryteriów: złożoności sprawy, postępowania skarżącego i właściwych organów oraz tego, jakie znaczenie miał przedmiot sporu dla skarżącego (zob. m.in. wyroki: Pélissier i Sassi przeciwko Francji [WI], skarga nr 25444/94, § 67, ETPC 1999-II, Frydlender przeciwko Francji [WI], skarga nr 30979/96, § 43, ETPC 2000-VII).

9. W wiodącej sprawie Rutkowski i Inni przeciwko Polsce, skarga nr 72287/10 i dwie inne, w wyroku z 7 lipca 2015 r., Trybunał stwierdził już naruszenie w odniesieniu do kwestii podobnych do tych, które są przedmiotem niniejszej sprawy.

10. Po zapoznaniu się z całością przedstawionego mu materiału Trybunał nie znalazł żadnych okoliczności faktycznych ani argumentów mogących uzasadnić łączny czas trwania postępowania na poziomie krajowym. Uwzględniając swoje orzecznictwo w tym zakresie, Trybunał uznał, że w niniejszej sprawie doszło do nadmiernej długotrwałości postępowania i nie został spełniony wymóg rozpatrzenia sprawy w „rozsądnym terminie”.

11. Trybunał zauważa ponadto, że skarżący nie miał do dyspozycji skutecznego środka odwoławczego, z którego mógłby skorzystać w odniesieniu do tych zarzutów.

12. Zarzuty te są zatem dopuszczalne i ujawniają naruszenie art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji.

II.  ZASTOSOWANIE ART. 41 KONWENCJI

13. Artykuł 41 Konwencji stanowi:

„Jeżeli Trybunał stwierdzi, że nastąpiło naruszenie Konwencji lub jej Protokołów, oraz jeżeli prawo wewnętrzne zainteresowanej Wysokiej Układającej się Strony pozwala tylko na częściowe usunięcie konsekwencji tego naruszenia, Trybunał orzeka, gdy zachodzi taka potrzeba, o przyznaniu słusznego zadośćuczynienia pokrzywdzonej stronie”.

14. Uwzględniając posiadaną dokumentację oraz swoje orzecznictwo (zob. w szczególności Rutkowski i Inni, cyt. pow.), Trybunał uznaje, że uzasadnione będzie przyznanie kwoty wskazanej w załączonej tabeli.

15. Trybunał za słuszne uznaje wyznaczenie wysokości odsetek za zwłokę na podstawie marginalnej stopy procentowej Europejskiego Banku Centralnego powiększonej o trzy punkty procentowe.

%1  Z TYCH PRZYCZYN TRYBUNAŁ JEDNOGŁOŚNIE

1.  uznaje skargę za dopuszczalną;

2.  orzeka, że niniejsza skarga ujawnia naruszenie art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji dotyczące nadmiernej długotrwałości postępowania karnego i braku skutecznego krajowego środka odwoławczego w tym zakresie;

3.  orzeka

(a)  że pozwane Państwo ma wypłacić skarżącemu, w ciągu trzech miesięcy, kwotę wskazaną w załączonej tabeli, która to kwota ma zostać przeliczona na walutę pozwanego Państwa po kursie obowiązującym w dniu płatności;

(b)  że od upływu wyżej wskazanego terminu trzech miesięcy aż do momentu płatności, należne będą odsetki zwykłe od określonej powyżej kwoty, naliczone według stopy równej marginalnej stopie procentowej Europejskiego Banku Centralnego obowiązującej w tym okresie, powiększonej o trzy punkty procentowe.

Sporządzono w języku angielskim i obwieszczono pisemnie dnia 15 grudnia 2022 r., zgodnie z Regułą 77 §§ 2 i 3 Regulaminu Trybunału.

Viktoriya Maradudina Ivana Jelić

p.o. Zastępcy Kanclerza Przewodnicząca

ZAŁĄCZNIK

Skarga, w której podniesiono zarzuty na podstawie art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji

(przewlekłość postępowania karnego i brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym)

Skarga nr Data wniesienia skargi	Imię i nazwisko skarżącego Rok urodzenia	Wszczęcie postępowania	Zakończenie postępowania	Całkowity czas trwania postępowania Instancje sądowe	Orzeczenie krajowe w sprawie skargi na podstawie ustawy z 2004 r. Suma pieniężna przyznana w postępowaniu krajowym (w złotych)	Kwota przyznana tytułem zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową oraz tytułem zwrotu kosztów i wydatków przypadających na skarżącego (w euro)1
2637/18 12.12.2017 r.	Paweł PŁOSKONKA 1988	14.04.2011 r.	25.07.2018 r.	7 lat, 3 miesiące i 12 dni 3 instancje	Sąd Apelacyjny w Katowicach, 9 sierpnia 2017 r., II S 46/17, 3 000,00 zł	1 300

1 Plus wszelkie podatki, którymi może zostać obciążony skarżący.