Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Sąd Najwyższy orzekł, iż sąd II instancji dokonał prawidłowej interpretacji przepisów prawa krajowego i międzynarodowego, a w szczególności artykułu 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. (...) Lingens p-ko Austrii, wyrok z dnia 8 lipca 1986 r., sera A, nr 103.). (...) Ponadto Trybunał wskazał, że w sprawach o zniesławienie/znieważenie sądy krajowe zasadzając odszkodowanie powinny brać pod uwagę sytuacje osobista osoby skazanej, a w szczególności jeej sytuację finansową (zob. (...) W świetle powyższych spostrzeżeń, Trybunał zauważył, że w rozpatrywanej sprawie sądy Grecji nie dokonały rozróżnienia między twierdzeniami opartymi na faktach, a wypowiedziami cennymi, a ograniczyły się jedynie do zbadania,(...)

B. zmarła, a jej sąsiedzi uniemożliwili skarżącemu wejście do mieszkania. (...) II. WŁAŚCIWE PRAWO KRAJOWE I PRAKTYKA A. Konstytucja Federacji Rosyjskiej 18. (...) A. Stanowiska stron 24. (...) A. Szkoda 39.

A. Dostęp do sądu 23. (...) A. Dopuszczalność 25. (...) A. Dopuszczalność 42. (...) A. Szkoda 53.

A. Dopuszczalność 203. (...) A. Dopuszczalność 245. (...) A. Dopuszczalność 268. (...) A. Dopuszczalność 275.

A. Pierwsze postępowanie karne 6. (...) A. Dopuszczalność skargi 1. (...) A. Rozpatrywany okres 100. (...) A. Dopuszczalność skargi 113.

Zgodnie z treścią artykułu 210 § 1 kodeksu postępowania karnego środki zapobiegawcze stosuje sąd, a przed wniesieniem aktu oskarżenia – prokurator. (...) Szwajcarii, wyrok z dnia 23 października 1990 r., Seria A nr 188, s. 18, § 43; Pauwels p. Belgii, wyrok z dnia 26 maja 1988 r., Seria A nr 135, s. 18, § 38; i Assenov i inni p. (...) Szawjcarii z dnia 13 lipca 1983 r. (Seria A nr 66, s. 35, § 36). 31.

Skarżący był reprezentowany przez pana A. Bodnara, adwokata praktykującego w Warszawie. (...) Ocena Trybunału (a) Zasady ogólne 54. (...) A zatem nie może być uznawany za nadmierny czy nieuzasadniony. (...) Trybunał nie dostrzega związku przyczynowego między stwierdzonym naruszeniem a rzekomą szkodą majątkową, a zatem oddala to żądanie.

Polski Rząd („Rząd”) reprezentowany był przez pełnomocników, pana K. Drzewickiego, a następnie pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 4. (...) A Fakty przed 1 maja 1993 r. 8. (...) A Okres podlegający rozpatrzeniu 33. (...) W szczególności żadne rozprawy nie odbyły się pomiędzy wrześniem 1995 r. a listopadem 1999 r.