Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

II. WŁAŚCIWE PRAWO KRAJOWE I PRAKTYKA A. Środki zapobiegawcze 33. (...) Francji, z 26 czerwca 1991 r., Seria A nr 207, s. 18, § 35). (ii) Zastosowanie zasad do okoliczności omawianej sprawy 53. (...) (...)26 maja 1988 r., Seria A nr 135, s. 20, §(...)1989 r. (artykuł 50), Seria A nr 152-B, ss. 44-45, § 9, Huber przeciwko Szwajcarii, z 23 października 1990 r., Seria A nr 188, s. 19, § 46, Toth przeciwko Austrii z 12 grudnia 1991 r., Seria A nr 224, s. 24, §(...)(...) Rząd powoływał się w tym względzie na wyrok Zimmerman i Steiner przeciwko Szwajcarii z 13 lipca 1983 r., Seria A nr 66, s. 14, § 36. 77.

A. Tło historyczne 10. (...) Stanowiska stron (a) Skarżący 126. (...) Stanowiska stron (a) Skarżący 137. (...) Zasady ogólne (a) Zasada legalności 147.

Rząd Polski był reprezentowany przez pełnomocników, pana K. Drzewic­kiego, a następnie pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 3. (...) A. Dopuszczalność 24. (...) Rząd uznał, że władze działały z należytą starannością, a to, czego domagał się skarżący, miało jedynie charakter materialny. 28. (...) A. Szkoda 38.

Rząd Polski (“Rząd”) reprezentowany był przez swoich Pełnomocników, pana K. Drzewickiego, a następnie, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 3. (...) Okres podlegający rozpatrzeniu rozpoczął się dnia 4 listopada 1994r., a zakończył dnia 25 maja 2001 r. (patrz paragrafy 5 i 20 powyżej). (...) A. Dopuszczalność 24. (...) Rząd przyznał, że sprawa nie była szczególnie skomplikowana, a skarżąca nie przyczyniła się znacząco do przedłużenia postępowania.

Polski Rząd („Rząd”) reprezentowany był przez pełnomocników, pana K. Drzewickiego, a następnie pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 3. (...) Pomiędzy 1977 r. a 1992 r. skarżący prowadził cukiernię na podstawie zezwolenia wydanego przez Zrzeszenie Właścicieli i Zarządców Domów („Zrzeszenie”). (...) A Okres podlegający rozpatrzeniu 25. (...) Jeżeli chodzi o postępowanie organów Trybunał zauważa, że wystąpiła dziesięciomiesięczna zwłoka pomiędzy 13 maja 1995 r. a 13 marca 1996 r., kiedy to nie odbyła się żadna rozprawa (zobacz pkt. 13-15 powyżej).

A. Fakty przed dniem 1 maja 1993 r. 5. (...) Postępowanie zostało podjęte dnia 4 kwietnia 2003 r., a dnia 12 czerwca 2002 r.1 sąd przeprowadził rozprawę. 37. (...) A. Dopuszczalność 44. (...) Twierdził on, że odpowiedzialność za opóźnienia ponoszą jedynie sądy krajowe, a opóźnienia te po części wynikały z matactw biegłych.

Dnia 5 stycznia 1995 r. jednostka wojskowa G. przedłożyła do sądu swoją odpowiedź na pozew skarżących, a dnia 10 stycznia 1995 r. dalsze pismo procesowe. (...) Dnia 26 maja 2000 r. jednostka wojskowa G-1 poinformowała sąd, że jednostka G. została rozwiązana, a jednostka G-1 nie jest jej następcą prawnym. (...) Nowe, identyczne w treści postanowienie, zostało wydane dnia 14 lipca 1999 r., a więc po siedmiu miesiącach. (...) Rząd zauważył, że nie istniał związek przyczynowy pomiędzy roszczeniami skarżących o odszkodowanie a domniemanym naruszeniem Konwencji.

Okres podlegający rozpatrzeniu rozpoczął się 16 lutego 1994 r., a zakończył się 4 lipca 2000 r. (...) A. Dopuszczalność 19. (...) Wskazał, inter alia , że sądy musiały odgrywać aktywną rolę w toku prowadzenia postępowania, a zwłaszcza przy gromadzeniu koniecznych dowodów. 23. (...) Trybunał zauważa, że aby uzyskać zasądzenie z tego tytułu należy wykazać, że koszty i wydatki zostały poniesione rzeczywiście i koniecznie oraz że były umiarkowane co do wysokości (patrz wyrok Zimmermann i Steiner przeciwko Szwajcarii z 13 lipca 1983 r., Seria A nr 66, § 36).