Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Trybunał Konstytucyjny oddalił skargi, częściowo ze względu na brak kompetencji, a częściowo dlatego, że były oczywiście bezzasadne. (...) Rząd jest zobowiązany do ochrony nadrzędnego interesu dziecka, a w szczególności równego prawa wszystkich dzieci do edukacji. (...) Stanowisko strony trzeciej (a) Interights i Human Rights Watch 161. (...) Deweer przeciwko Belgii, 27 lutego 1980, § 51, Seria A nr 35). 203.

Z chwilą przybycia policjantów kilku uczestników zdarzenia uciekło, a skarżący wszedł do baru. (...) Zarzut złego traktowania przez Policję (a) Oświadczenia stron 30. (...) Adekwatność prowadzonego śledztwa (a) Oświadczenia stron 41. (...) Ocena Trybunału (a) Istnienie naruszenia 51.

K.P. urodziła ich pierwszą córkę A. a w 1996 r. przyszła na świat druga córka B.. (...) A. Uprowadzenie dzieci skarżącego 103. (...) K.P. zabrała A i B. na wakacje do Polski. (...) Finlandii , wyrok z dnia 23 września 1994, Serie A nr. 299‑A, § 53; Ignaccolo-Zenide , op. cit, §96; Nuutinen, op. cit, §128; oraz Sylvester p.

Uznaje, że we wskazanym czasie został pozbawiony, z jego punktu widzenia, możliwości prowadzenia normalnego życia, a nałożenie na niego przedmiotowego środka zapobiegawczego powodowało liczne niedogodności. (...) Dozór umożliwił zapewnienie obecności skarżącego w miejscu jego stałego pobytu w czasie trwania postępowania karnego, a także ułatwił prawidłowy przebieg postępowania w przedmiotowej sprawie. 39. (...) Belgii , wyrok z dnia 18 lutego 1991, seria A, nr 193, strona 18, § 36, Dalia p. (...) Po drugie, Trybunał odkrywa, że jak wynika z przedstawionych dokumentów, od czasu wszczęcia postępowania karnego, skarżący pozostawał w tym samym miejscu zamieszkania, a władzom znany był jego adres.

Przed Trybunałem stawili się: (a) w imieniu Rządu Pani E. Baltutytė, Pełnomocnik , Pani S. Balčiūnienė, Doradca ; (b) w imieniu skarżącego Pani A. Vosyliūtė, Adwokat , Pan K. Ramanauskas, Skarżący . (...) Zarzucił ponadto, że sądy niższych instancji nie wzięły pod uwagę faktu, że AZ był funkcjonariuszem policji, a nie osobą prywatną. (...) Dlatego też zastosowanie wzoru symulacji nie wymagało zgody sądu, a jedynie zezwolenia od prokuratora. (...) Ponadto, od tego momentu, działania A. i C. były nadzorowane przez departament dochodzeniowo-śledczy, po uprzednim poinformowaniu o operacji organów prokuratury.

W opinii Rządu, nie nastąpiło opóźnienie w przyjęciu skarżącego do szpitala psychiatrycznego, a okres dwóch miesięcy i dwudziestu pięciu dni nie może być uważany za nadmierny. (...) W pierwszej kolejności należy ustalić, czy zatrzymanie skarżącego w zwykłym areszcie tymczasowym w okresie między 5 stycznia a 30 marca 2004 r. było „zgodne procedurą przewidzianą prawem” i „legalne” w znaczeniu Artykułu 5 § 1 Konwencji. (...) Trybunał nie dostrzega żadnego związku przyczynowego między naruszeniem, które nastąpiło a domniemaną szkodą majątkowa; w związku z tym odrzuca to roszczenie. (...) Uznaje , skargę za dopuszczalną w zakresie, w jakim dotyczy niezgodnego z prawem zatrzymania w areszcie w okresie między 5 stycznia 2004 r. a 30 marca 2004 r., a w pozostałym zakresie za niedopuszczalną; 2.

Utrzymywał, że poinformował Sąd o fakcie braku możliwości uczestnictwa w rozprawach, a jego nieobecność wynika z konieczności przejścia operacji. (...) A. M., biegły kardiolog, przedstawił swoją opinię. (...) Co więcej, liczne wnioski składane przez skarżącego przyczyniły się do przedłużenia postępowania, a jednocześnie do długości tymczasowego aresztowania. 3. (...) A Dopuszczalność skargi (wyczerpanie środków krajowych) 57 Trybunał zauważa, że skarga nie jest rażąco bezpodstawna w znaczeniu artykułu 35 § 3 Konwencji.

Trybunał zauważa, że postępowanie rozpoczęło się w listopadzie 1996 roku, a zakończyło się w dniu 10 stycznia 2006 roku. Zatem, okres podlegający rozpatrzeniu trwał blisko 9 lat i 2 miesiące.-/- A. Dopuszczalność skargi -/- Sprzeciw Rządu, co do niewykorzystania krajowych środków odwoławczych 28. (...) Włochom , nr 12854/87, 26 lutego 1992 r., A 228-A, § 18). -/- 38. (...) Trybunał nie dostrzega związku przyczynowego między stwierdzonym naruszeniem a przywoływaną materialną szkodą i oddala wniosek.