Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Polsce, Europejski Trybunał Praw Człowieka (Czwarta Sekcja) zasiadając jako Izba składająca się z: Pan Nicolas Bratza, Przewodniczący , Pan M. Pellonpää, Pan A. Pastor Ridruejo, Pani V. Strážnická, Pan R. Maruste, Pan S. Pavlovschi, Pan. (...) Trybunał odnotowuje ponadto, że między sierpniem a grudniem 1998 r. czterech biegłych, do których sąd zwrócił się o przygotowanie dodatkowej opinii w sprawie skarżącego, odmówiło zrobienia tego. (...) Włochom, z dnia 25 czerwca 1987 r., Seria A nr 119, s. 14, § 32). 54. (...) Podkreślił, że brak jest związku przyczynowego między faktami sprawy a szkodą, którą rzekomo poniósł skarżący.

(...)popełnienia czynu zagrożonego karą. (…)” A. Ocena dopuszczalności skargi 21. (...) Jeśli interpretacja i zastosowanie prawa krajowego w pierwszej kolejności należy do władz krajowych, a tym samym do sądów krajowych, to jednak nie one działają w sprawach, w których nieprzestrzeganie prawa wewnętrznego, powoduje naruszenie Konwencji, na podstawie art. 5§1. (...) Trybunał zauważa, że dla uzasadnienia decyzji o zatrzymaniu i umieszczeniu skarżącego w areszcie tymczasowym, władze powoływały się na potrzebę zagwarantowania prawidłowego przebiegu postępowania karnego, a w szczególności obawę, że skarżący będzie próbował unikać wymiaru sprawiedliwości. (...) Poza tym, na mocy art. 266 Kodeksu postępowania karnego, mógł również zobowiązać skarżącego do złożenia poręczenia majątkowego, a w braku takiej możliwości, do wskazania osoby trzeciej, która mogłaby służyć jako poręczyciel.

A. Okres podlegający rozpatrzeniu 50. (...) W szczególności wskazywała, że dnia 27 marca 1996 r. sąd podjął decyzję o przeprowadzeniu wizji lokalnej, ale odbyła się dopiero w kilka miesięcy potem, a mianowicie dnia 26 sierpnia 1996 r. (...) Drugi okres bezczynności miał miejsce pomiędzy 23 marca 1998 r. a 23 marca 1999 r. (patrz paragrafy 32-36 powyżej). 62. (...) Szwajcarii wyrok z dnia 13 lipca 1983 r., Seria A nr 66, s. 14, § 36).

Lekarz stwierdził, że skarżący ma dwa oparzenia po papierosie o wielkości 0,5 cm na lewej ręce, a także dwa podobne ślady na lewym nadgarstku i jeden na przedramieniu. (...) Sąd podniósł, że choć skarżący istotnie był aresztowany przez 36 dni, a następnie zwolniony, jednak tymczasowe aresztowanie nie może być uznane za „oczywiście niesłuszne.” Wypływało ono z faktu, że skarżący uchylał się przed wymiarem sprawiedliwości i że wydano za nim list gończy. (...) II. WŁAŚCIWE PRAWO KRAJOWE I PRAKTYKA A. Przepisy dotyczące aresztowania 29. (...) Uznaje (a) że pozwane państwo ma zapłacić skarżącemu w ciągu trzech miesięcy od daty, w której wyrok stanie się prawomocny, zgodnie z artykułem 44 § 2 Konwencji, kwotę EUR 2,000 (dwa tysiące euro) za szkody niematerialne powiększoną o wartość wszelkich podatków ewentualnie należnych od tej kwoty.

Skarżący zakwestionował autentyczność dokumentów, których oryginały zostały zniszczone a zachowały się jedynie ich mikrofilmy. 14. (...) A. Dopuszczalność skargi 19. (...) (...)materiałów zawartych w aktach sądowych, a dokumenty niejawne mogły być przeglądane jedynie w kancelarii tajnej sądu lustracyjnego. 31. (...) Uznaje jednogłośnie skargę na podstawie Artykułu 6 Konwencji odnoszącą się do nierzetelności postępowania i braku publicznej rozprawy oraz skargę na podstawie Artykułu 10 Konwencji za dopuszczalną, a pozostałą część skargi za niedopuszczalną; 2.

A. Dopuszczalność 18. (...) (...)potrzeba, słuszne zadośćuczynienie pokrzywdzonej stronie.” A. Szkoda 35. (...) Uznaje, że (a pozwane Państwo ma wypłacić skarżącemu,(...)

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba złożona z następujących sędziów: Pan G. Ress, przewodniczący , Pan A. Pastor Ridruejo, Pan L. Caflisch,(...)

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba złożona z następujących sędziów: Pan M. Pellonpää, przewodniczący , Pan A. Pastor Ridruejo, Pan L. Caflisch,(...)