Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

I KONTEKST SPRAWY A Krajowa Rada Sądownictwa 4. (...) Odpowiednie jej zapisy brzmią następująco: „Rządy prawa a sądownictwo 1. (...) A Dopuszczalność 1 Wyczerpanie krajowych środków odwoławczych (a Stanowiska stron (i Rząd 230. (...) III ZASTOSOWANIE ART. 41 I 46 KONWENCJI A Artykuł 41 Konwencji 354.

Borgese przeciwko Włochom , 26 lutego 1992 r., § 18, Seria A nr 228–B). 49. (...) A Dopuszczalność 52. (...) A Ocena Trybunału 69. (...) A Szkoda 74.

Mając na uwadze swoje orzecznictwo, Trybunał nie znajduje podstaw do uznania, że niniejsza sprawa została wniesiona z nadużyciem prawa do skargi w rozumieniu art. 35 ust. 3 lit. a Konwencji. (...) (...)tym zakresie; 3 orzeka (a że pozwane Państwo ma wypłacić(...)

Przede wszystkim toczyły się one przed różnymi sądami, wyroki były wydawane w różnych terminach, sprawy miały różne sygnatury, a skarżący został oskarżony w różnych terminach. (...) (...)tym zakresie; 3 orzeka (a że pozwane Państwo ma wypłacić(...)

Zataczał się, a jego mowa była niezrozumiała. (...) A Argumenty stron 1 Skarżący (a W odniesieniu do aspektu materialnego art. 3 172. (...) A Dopuszczalność 285. (...) A Szkoda 299.

(...)tymczasowego aresztowania; 3 orzeka (a że pozwane państwo winno, w(...)

Jego obrońca wniósł apelację od tego wyroku w dniu 19 sierpnia 2019 r., a Prokurator Rejonowy w Koszalinie wniósł apelację następnego dnia. 11. (...) Trybunał zauważa, że skarga nie jest w sposób oczywisty nieuzasadniona w rozumieniu art. 35 ust. 3 lit. a Konwencji oraz że nie jest niedopuszczalna na żadnej innej podstawie. (...) Pierwszy okres rozpoczął się w dniu 12 kwietnia 2015 r. z chwilą zatrzymania skarżącego, a zakończył w dniu 18 października 2016 r. z chwilą skazania skarżącego przez Sąd Okręgowy w Koszalinie. Drugi okres rozpoczął się w dniu 8 marca 2017 r., kiedy Sąd Apelacyjny w Szczecinie uchylił wyrok sądu pierwszej instancji, a zakończył w dniu 24 listopada 2017 r., kiedy skarżący został zwolniony.

W świetle ich oświadczenia, za każdym razem wyrażali chęć złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a w rozmowie ze strażą graniczną wyrażali obawy o swoje bezpieczeństwo w przypadku powrotu do Czeczenii. (...) Nie mogli pozostać na Białorusi, ponieważ ich wizy miały wkrótce wygasnąć, a w praktyce niemożliwe byłoby uzyskanie tam przez nich ochrony międzynarodowej. (...) Wszystkie zarzuty podniesione przez skarżących dotyczą tych samych okoliczności, a mianowicie faktu, że skarżący zostali zawróceni na polskiej granicy i odesłani na Białoruś bez wszczęcia procedury azylowej. (...) Trybunał zauważa, że skarga nie jest w sposób oczywisty nieuzasadniona w rozumieniu art. 35 ust. 3 lit. a Konwencji.